Hokjes….
Kijk eens hoe prachtig deze blauwe druifjes hun bloemetjes laten zien, kleine klokjes keurig gerangschikt naast elkaar. Wachtend om voorzichtig steeds wat verder open te gaan, elke dag een beetje meer. Sommige mensen vinden ze, wanneer de bloemetjes nog dicht zijn op zijn mooist, fel van kleur en strak van vorm met een krachtige uitstraling. Anderen vinden de latere fase wanneer ze volop in bloei staan en een wat lossere en lichter gekleurde bloemenpracht laten zien minstens net zo mooi.
De klokjes van deze plant doen mij denken aan een gesprek dat ik tijdens mijn stageperiode voor de opleiding tot kindertherapeut met een jongere had.
Hij vertelde mij dat tegen hem gezegd was dat hij moeilijk om kon gaan met (opbouwende) kritiek en dat hij erg dacht in vaste hokjes. Het zou voor hem en zijn omgeving prettiger zijn wanneer hij probeerde dit wat minder te doen……
In een mooi gesprek wat we naar aanleiding daarvan hadden kwamen we uiteindelijk tot de conclusie dat in plaats van praten over hokjes, hij zich prettiger voelde bij het woord klokjes.
Het zogenaamde ‘hokjes denken’ zit verweven in onze maatschappij en is terug te vinden in onder andere manieren van scholing en opvoeding. Het brengt ons zeker ook iets, zonder de vaardigheid om te kunnen ordenen en categoriseren is het lastig om een dag goed door te komen.
Belangrijk is om ervoor te waken dat we niet voor een ander de hokjes in gaan vullen of gedrag veroordelen. Laten we juist energie steken in ontdekken waarom je gedrag op een bepaalde manier beoordeelt, waarom moet iemand bijvoorbeeld flexibeler zijn of vaak afspreken met verschillende vrienden? Ga, in plaats van iemand naar aanleiding van zijn of haar gedrag te kaderen, met diegene in gesprek. Ernaar vragen in plaats van in te vullen.
Wanneer kinderen of jongeren bij mij komen omdat ze belemmeringen ervaren door hun manier van denken, gaan we eerst samen ontdekken of ze zelf deze vraag hebben of dat dit de wens is van hun omgeving. Dat is namelijk alles bepalend.
Gaan we bekijken hoe hun hokjes eruit zien en wat ze in de toekomst graag anders willen? Hokjes die wat groter zijn, met een minder strakke vorm of misschien wel met een deurtje zodat je er even uit kan stappen maar ook de keuze hebt om weer naar binnen te gaan op een moment dat het je helpt. Of gebruiken we de deuren om de hokjes aan elkaar te kunnen verbinden?
Een doel kan juist ook zijn om je grenzen hierin aan te geven, dat jij bepaalt wanneer je uit je hokje komt, dat je aan leert geven aan een ander waarom dingen voor jou zo werken en wat het je brengt.
Net als dat bij de blauwe druifjes elke fase van de bloei zijn waarde heeft is dat in geval van manieren van denken ook zo.
Herken je jezelf of uw kind in bovenstaande en wil je ook graag samen ontdekken wat voor jou het beste werkt en hoe je je eigen bloei bepaalt?
Wees welkom!